من انقدر در طول زندگیم استرس داشتم که بعضی وقتا به خودم میام و میبینم دارم از استرس میلرزم در حالی که حتی یادم نمیاد دلیلش چی بوده
ولی وایب این انیمه:>>>
ببخشید من واقعا عذر میخوام ازتون ( دلقک حرومی اگه ازم نمره کم نمی‌کردی همین الان از کلاست میرفتم بیرون و دیگه هم پامو نمی‌داشتم تو کلاست )
تازه هیچ لباسی ندارم که تابستون بپوشم
هوا نباید انقدر زود گرم شه ... من هنوزم نیاز دارم سوییشرت و بافت و هودی بپوشم و تو خیابون پسرا (شایدم دخترا) رو ببینم که پالتوی قهوه ای بلند پوشیدن
کیمیای عزیز ، شاید باورت نشه ولی همکلاسیای امسالم بهم گفتن من اصلا کیوت نیستم و خیلی هم جدی‌ام ( خیلی جدی ، جدی ، جدی) و بیشتر شبیه شوگر مومیام تا بویبی گوریلا
حالا چیزی که واقعا هستم :
جوری که اون توصیفم می‌کنه>>>
pain
ولی موهام لخت نیست نمیشه
میخوام موهامو اینشکلی
چرا چرا چرا
چرا گوجو داریم خیارو نداریم؟
چرا لیوای داریم لیوایکس نداریم؟
چرا آیلین داریم آخ‌لین نداریم؟
چرا ستایش داریم دوتایش نداریم؟
چرا کلروفیل داریم کربن‌وفیل نداریم؟
چرا هانیه داریم بله‌نیه نداریم؟