چهل منفـــور|| 8 بهایی تجمل گرا | امیر عباس هویدا در میان خاندانی بزرگ شده بود که همگی سرسپرده حکومت بودند. پدر بهائی اش سال ها سفیر ایران در چند کشور عربی بود. امیرعباس در مدارس اروپایی آن کشورها درس خواند، سپس به ایران آمد و در پست های مهمی مشغول به کار شد. او در دولت حسنعلی منصور، وزیر دارایی بود و پس از ترور منصور در سال 1343 به عنوان نخست وزیر ایران انتخاب شد.
وی در این پست 13ساله، دست هم مسلکان بهایی اش را در استفاده از مناصب حکومت و غارت بیت المال باز گذاشت.
در زمان صدرات او هیچ خانه ای آباد نشده و ذائقه هیچ فقیری به طعم ثروت و آسایش، شیرین نگشت. هویدا سرانجام از نخست وزیری کناره گرفت و وزیر دربار شاهنشاهی شد. انقلاب به روزهای اوج خود رسیده بود که ناگهان در 17 آبان 57 هویدا و چند نفر از سرمداران حکومت، به دستور شاه و به منظور آرام کردن اعتراضات مردم به زندان افتادند، اما این ترفند هم راه به جایی نبرد. امیر عباس فکرش را هم نکرده بود که تا روز 22 بهمن در بند بماند و سرانجام با پیروزی انقلاب اسلامی، همراه بقیه مزدوران شاه، تحویل انقلابیون درمدرسه رفاه گردد. هویدا در دادگاه انقلاب محاکمه شد.
سیاستمداری که همیشه عصا، پیپ و گل ارکیده هم رنگ کرواتش را مشخصه ظاهری خود ساخته بود، حالا با التماس از انقلابیون می خواست به او برای زنده ماندن فرصت بیشتری بدهند. گویا در فکر کودتا یا فرار بود. او در 18فروردین 1358 به حکم دادگاه انقلاب اعدام شد. امام خمینی در نوفل لو شاتو که بود درباره او گفته بود: هویدا از شرکاء و یک شریک ضعیفی بود که در خیانت های شاه شرکت داشت.
تولد: 28 بهمن 1297 | مرگ: 18 فروردین 1358
@abadanrefinery