#تفسیر_آیه
#دشنام_دادن ممنوع
به دنبال بحثى که درباره منطقى بودن تعلیمات اسلام و لزوم دعوت از راه استدلال، نه از راه اجبار، در آیات قبل گذشت، در این آیه، تأکید مىکند:
هیچ گاه بتها و معبودهاى مشرکان را #دشنام ندهید; زیرا این عمل سبب مىشود آنها نیز نسبت به ساحت قدس خداوند همین کار را از روى ظلم و ستم و جهل و نادانى انجام دهند
(وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّوا اللّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْم).
به طورى که از بعضى روایات استفاده مىشود، جمعى از مؤمنان بر اثر ناراحتى شدید که از بت پرستى داشتند، گاهى بتهاى مشرکان را به باد ناسزا گرفته و به آنها دشنام مىدادند.
قرآن صریحاً از این موضوع، نهى کرد و رعایت اصول ادب، عفت و نزاکت در بیان را ـ حتى در برابر خرافىترین و بدترین ادیان ـ لازم مىشمارد.
دلیل این موضوع، روشن است; زیرا با دشنام و ناسزا نمىتوان کسى را از مسیر غلط باز داشت، بلکه به عکس، تعصب شدید آمیخته با جهالت که در این گونه افراد است، سبب مىشود روى دنده لجاجت افتاده، در آئین باطل خود راسخ تر شوند.
سهل است زبان به بدگوئى و توهین نسبت به ساحت قدس پروردگار بگشایند; چرا که هر گروه و ملتى نسبت به عقائد و اعمال خود، تعصب دارد که قرآن در جمله بعد به این معنى اشاره کرده، مىگوید:
ما این چنین براى هر جمعیتى عملشان را زینت دادیم
(کَذلِکَ زَیَّنّا لِکُلِّ أُمَّة عَمَلَهُمْ).
و در پایان آیه مىفرماید:
سرانجام بازگشت همه آنها به سوى خدا است، و به آنها خبر مىدهد که چه اعمالى انجام دادهاند
(ثُمَّ إِلى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ).
#تفسیر_نمونه
ذیل آیه ۱۰۸ #سوره_انعام
@Roznegaar