عليرضا پناهيان

پینگ‌پُنگ بازی باخدا!
ببین توپ را کجای میز می‌اندازد؟

خدا مثل یک مربی دلسوز است که مدام دارد با ما تمرین می‌کند. ما ۲۴ساعته داریم با خدا پینگ‌پُنگ بازی می‌کنیم! ببین مربی‌ات توپ را بیشتر کجای میز می‌اندازد که تو نمی‌توانی بگیری؟ معلوم می‌شود تو در آن‌جاها ضعف داری؛ باید روی این نقاط ضعف خودت کار کنی.

خداوند در طول زندگی، مثل یک مربی دلسوز برای تو عمل می‌کند و تو در واقع داری با مربی‌ات بازی می‌کنی. هر دفعه که توپ را به یک طرفی انداخت، تو باید متوجه شوی که منظورش چه بوده و چه چیزی را می‌خواهد به تو بگوید؟

این مربی فوق حرفه‌ای، به تو فشارِ طاقت‌فرسا نمی‌آورد، گاهی نیز فرصت می‌دهد که تو بتوانی نقاط قوت خودت را نشان بدهی و سرِ حال بیایی! و بعد دوباره می‌رود سراغ نقاط ضعف تو و دوباره همان گوشه‌ای می‌زند که تو ضعف داری!

شما وقتی‌که محاسبۀ نفس را شروع کنی، کم‌کم می‌بینی که خدا اکثر توپ‌ها را به این گوشۀ میز می‌اندازد، پس معلوم می‌شود که تو در این نقطه، مشکل داری. در این صورت خدا را می‌بینی و ضعف‌های خودت را می‌بینی.

هر کسی می‌خواهد صدای خدا را بشنود، باید محاسبۀ نفس کند. چطوری صدای خدا را می‌شنوی؟ انگار دارد می‌گوید: «دیدی امروز چه‌کار کردی؟ من این‌را از تو پرسیدم؛ دوباره این امتحانِ را از تو گرفتم...»

البته نباید انتظار داشته باشی از همان روز اول-که محاسبۀ نفس را شروع کردی- صدای خدا را بشنوی! باید مداومت داشته باشی. لوس‌بازی درنیاور! همان روز اول انتظار داری فرشته‌های آسمان بر تو نازل بشوند؟!

علیرضا پناهیان

#محاسبه_نفس
@Panahian_ir